Donkey Kong Country — NL

Stormen rasade over het woeste gebied van het Donkey Kong eiland waar de beroemde aap uit het videospel en zijn familie en vrienden wonen. Vlakbij Donkey Kongs boomhuis kromp een klein aapje, Diddy genaamd, angstig ineen voor de woeste bliksem die regelmatig het weelderige, duistere oerwoud verlichtte dat het grootste deel van het eiland bedekte. Donkey Kong had Diddy in deze verschrikkelijke nacht wachtdienst gegeven, en deze laatste was niet blij met zijn lot.

Donkey Kong eerdere bemoedigende praatje bleef maar in Diddy’s geest terugkeren. ”Oké, maatje,” had Donkey met zijn minzame stem gezegd. ”Als onderdeel van je opleiding tot held moet je vannacht mijn bananen bewaken… Om middernacht los ik je af, dus probeer tot dan wakker te blijven!”

Maatje…’t Mocht wat! Nu was hij helemaal alleen, als je althans de onbekende bedreigingen die tijdens elke bliksemflits achter elke donkere boom te zien waren niet meetelde. De Kremlings waren daar, vast en zeker. Zij hadden het op Donkey Kong voorraad bananen gemunt, de grootste op het eiland vermoedelijk ook in de hele wereld. Een schat aan kalium en vitamine A. Het perfecte voedsel. ”Mmm… heerlijke bananen… ”. Alleen al de gedachte aan DK’s gouden voorraad deed Diddy zijn ongemakkelijke situatie bijna vergeten. Maar het geritsel in het kreupelhout en het gekraak van een paar brekende takjes deden die dromen vervliegen.

”W-w-wie is daar?!”, riep Diddy naar de geluiden in het duistere, druipende gebladerte. Er kwam echter geen antwoord. Hij zag alleen maar wat klauwen en tanden oplichten, gevolgd door een kort beeld van talloze reptielenogen en een donderslag. Met zijn karakteristieke radslag-aanval stortte Diddy zich in het gekrakeel. Maar al snel werd hij door het gewicht van tal van geschubde aanvallers overmeesterd. De enorme massa van Klump de Kremling landde bovenop Diddy, waardoor hij bewusteloos raakte. Zijn laatste herinnering was een slissende stem… ”t Isss die kleine… Ssstop hem in dit vat en sssmijt hem in de bosssjesss… Donkey Kongsss bananen zijn van onsss!” Het deksel van het vat sloot zich boven Diddy’s hoofd, waardoor zelfs het bliksemlicht niet meer te zien was. Enkele seconden later vloog het vat door de lucht door een schop met één van Klump’s legerschoenen, waarna het met veel geweld in het oerwoudgebladerte landde. Diddy wist van niets meer.

Geen van de leden van de Donkey Kong familie was zich van enig kwaad bewust toen de Kremlings de voorraad bananen in hun Kremlin-wagentjes laden en daarmee de jungle inreden, waarbij zij een duidelijk zicjtbaar spoor achterlieten van bananen die van hun overladen vervoermiddelen waren afgevallen.

De volgende ochtend werd Donkey Kong gewekt door een stem die wanhopig zijn naam riep. “Rustig een beetje!”, gromde hij. Maar plotseling realiseerde hij zich hoe laat het was. “’t ls al morgen… Ik ben door mijn  wachtdienst heen geslapen!” Razendsnel schoot hij uit zijn bed en de deur door van het boomhuis naar buiten, waar hij zijn ladder uitrolde. Als een razende gleed hij daarlangs, zonder de sporten te gebruiken, naar beneden en nam hij zijn karakteristieke gevechtshouding aan, terwijl hij met zijn ogen knipperde omdat hij door de zon werd verblind! Er was maar één snelle klap nodig om Donkey Kong met ziijn gezicht tegen de grond te doen slaan! Duizelend rolde hij zich om, waarna hij in het bekende, gerimpelde, wit-gebaarde, knorrige gezicht van “Cranky Kong“, zijn oude opa, keek die hem stond aan te staren. In zijn beste dagen, was Cranky (Knorrepot) ooit de oorspronkelijke Donkey Kong geweest die het in enkele van zijn eigen spellen tegen Mario opnam.

“Waarom deed je dat nou?!“, vroeg Donkey Kong, die heel goed wist dat Cranky hem als het maar even kon een dreun verkocht wanneer hij daar zin in had.

“Kijk maar eens in je bananengrot. Ik denk dat je daar een grote verrassing wacht!“, kakelde Cranky.

Niet wetende wat hij daarvan moest denken, sprong Donkey naar de grot en keek hij naar binnen. In plaats van de matte, gouden glans van duizenden bananen, trof hij daar alleen nog maar wat weggegooide schillen aan. Te oordelen naar de vele drietenige voetafdrukken die de vochtige vloer van de grot bedekten, waren deze door duizenden reptielevoeten in de modder gestampt. Maar hoe zat het dan met…

“Diddy is ook verdwenen!“, lachte Cranky. “Dat krijg je, als je je verantwoordelijkheid ontloopt, stomme klaploper! In mijn tijd zouden we graag in de regen wacht hebben gelopen, want dan bleven we vaak langer in beeld’ Uiteraard zou het toen onmogelijk zijn geweest regen op het scherm te laten zien, omdat de computers toen nog niet zo krachtig waren, maar…“

Versuft en ongelovig stond Donkey Kong toe te kijken, terwijl Cranky maar doorratelde over die goeie ouwe tijd van videospellen. “Diddy… verdwenen… M’n kleine vriendje… “, mompelde hij in zichzelf.

Plotseling werd Donkey Kong overspoeld door een golf van zelfvertrouwen. “Daar zullen die Kremlings voor boeten!”, brulde hij. “Ik ga ze achterna tot in elke uithoek van mijn eiland, net zolang tot ik de laatste banaan uit mijn voorraad terug heb!!“

“Je vriendje vinden en een partijtje bananen terughalen?!“, schamperde Cranky. “Wat is dat nou voor een spelidee?! Waar is de gillende dame in nood?‘”

“Diddy’s obsessie om op mij te lijken is te ver gegaan! Weliswaar is hij er nog lang niet aan toe een echte videospellen-held te zijn, maar hij heeft het lef, het reactievermogen, het karakter…“

“Als je ‘t mij vraagt, is geen van jullie tweean al aan het grote werk toe.“, onderbrak Cranky hem. “Je zult nooit zo populair worden als ik! Ga maar na: In mijn beste tijd stonden de kinderen in de rij om mijn spelletjes te mogen spelen. De guldens werden op de machine gestapel0 als ze op hun beurt wachtten! Als je aan dit belachelijke avontuur begint, mag je blij zijn als je er tien exemplaren van verkoopt!“

Donkey Kong werd woedend. Meestal schonk hij geen aandacht aan Cranky’s geraaskal, maar dit keer was dat anders.” Wat weet jij nou van avonturieren, ouwe aap vol vlooiebeten?“, schreeuwde hij terwijl hij steeds dichterbij kwam en Cranky’s stok negeerde, totdat hij vlak voor zijn gezicht stond. “Ik ben doodziek van jouw verhalen over die stomvervelende spelletjes op maar één scherm! Diddy zit in moeilijkheden, mijn voorraad bananen is weg en ik ga ze allemaal terughalen!”

Toen stormde Donkey Kong weg, op zoek naar zijn verdwenen vriendje. Hij volgde het spoor van bananend ie de Kremlingsh adden laten vallen.

“Nou ja, het is niet helemaal te vergelijken met het redden van een prinses, maar het lijkt er toch wel een heel klein beetje op.“, riep Cranky onze held nog smalend na, terwijl deze in het weelderige oerwoud verdween. Na enige aarzeling volgde Cranky hem. “Die jongen heeft misschienm ijn hulp nodig…” , mompelde hij bij zichzelf. “Die jeugd van tegenwoordig… ze hebben gewoon geen respect meer voor ons ouderen… “